Ottavio de Manzini |
Sergio Rossi |
Οροφέρνης Αυτός πού εις τό τετράδραχμον επάνω μοιάζει σάν νά χαμογελά τό πρόσωπό του τό έμορφο, λεπτό του πρόσωπο, αυτός είν’ ο Οροφέρνης Αριαράθου. Παιδί τόν έδιωξαν απ’ τήν Καππαδοκία, απ’ τό μεγάλο πατρικό παλάτι, καί τόν εστείλανε νά μεγαλώσει στήν Ιωνία, καί νά ξεχασθεί στούς ξένους. Ά εξαίσιες τής Ιωνίας νύχτες πού άφοβα, κ’ελληνικά όλως διόλου εγνώρισε πληρή τήν ηδονή. Μές στήν καρδιά του, πάντοτε Ασιανός αλλά στούς τρόπους του καί στήν λαλιά του Έλλην, μέ περουζέδες στολισμένος, ελληνοντυμένος, τό σώμα του μέ μύρον ιασεμιού ευωδιασμένο, κι απ’ τούς ωραίους τής Ιωνίας νέους, ο πιό ωραίος αυτός, ο πιό ιδανικός. Κατόπι σάν οί Σύροι στήν Καππαδοκία μπήκαν, καί τόν εκάμαν βασιλέα, στήν βασιλεία χύθηκεν επάνω γιά νά χαρεί μέ νέον τρόπο κάθε μέρα, γιά νά μαζέυει αρπαχτικά χρυσό κι ασήμι, καί γιά νά ευφραίνεται καί νά κομπάζει βλέποντας πλούτη στοιβαγμένα νά γυαλίζουν. Όσο γιά μέριμνα τού τόπου, γιά διοίκηση - ούτ’ ήξερε τί γένονταν τριγύρω του. Οί Καππαδόκες γρήγορα τόν βγάλαν καί στήν Συρία ξέπεσε, μές στό παλάτι τού Δημητρίου να διασκεδάζει καί νά οκνεύει. Μιά μέρα ωστόσο τήν πολλήν αργία του συλλογισμοί ασυνείθιστοι διέκοψαν θυμήθηκε πού ατ’ τήν μητέρα του Αντιοχίδα, κι απ’ τήν παληάν εκείνη Στρατονίκη κι αυτός βαστούσε απ’ τήν κορώνα τής Συρίας, καί Σελευκίδης ήτανε σχεδόν. Γιά λίγο βγήκε απ’τήν λαγνεία κι απ’τήν μέθη, κι ανίκανα, καί μισοζαλισμένος κάτι εζήτησε νά ραδιουργήσει, κάτι νά κάμει, κάτι νά σκεδίασει, κι απέτυχεν οικτρά κ’ εξουδενώθει. | Oroferne Costui, che sul recto del tetradramma appare col viso sorridente, col suo viso bello e fine, e' Oroferne, il figlio di Ariarato. Lo rapirono bambino in Cappadocia, dal grande palazzo di suo padre, e lo mandarono a crescere nella Ionia, dimenticato, tra stranieri. O straordinarie notti della Ionia, dove senza paure, alla greca, conobbe la piena del piacere! Nel cuore era ancora Asiatico, ma nei suoi modi e nella lingua, Greco ornato di turchesi, vestito alla greca. il corpo profumato di gelsomino, tra giovani belli della Ionia era il piu' bello, come l’idea del bello. Quando i Siri presero la Cappadocia e lo fecero re, fu re con entusiasmo, ma per godere ogni giorno in modi nuovi. Per accumulare oro ed argento, per divertirsi, per vantarsi e veder brillare i tesori accumulati. Ma quanto a governo e amministrazione - non ne sapeva nulla. I Cappadoci ben presto lo deposero e fuggi' in Siria, nel palazzo di Demetrio a spassarsela senza far nulla. Un giorno tuttavia la sua gran pigrizia fu interrotta da strani pensieri: si ricordo' che da parte di madre, un'antiochide, e della vecchia Stratonice anch’egli discendeva dai Re di Siria, e che, in un certo senso, era un Seleucide. Per poco tempo lascio' gli amori e il vino, e impacciato, come frastornato, cerco' di organizzare qualcosa, di fare, di progettare un piano, ma falli' pietosamente: fu annientato. |
Φιλέλλην Τήν χάραξι φρόντισε τεχνικά νά γίνει. Έκφρασις σοβαρή καί μεγαλοπρεπής. Τό διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό· εκείνα τά φαρδιά τών Πάρθων δέν μέ αρέσουν. Ή επιγραφή, ώς σύνηθες, ελληνικά· όχ' υπερβολική, όχι πομπώδης — μήν τά παρεξηγήσει ό ανθύπατος πού όλο σκαλίζει καί μηνά στήν Ρώμη — άλλ' όμως βέβαια τιμητική. Κάτι πολύ εκλεκτό άπ' τό άλλο μέρος' κανένας δισκοβόλος Έφηβος ωραίος. Πρό πάντων σέ συστείνω νά κυττάξεις (Σιθάσπη, πρός θεού, νά μή λησμονηθεί) μετά τό Βασιλεύς καί τό Σωτήρ, νά χαραχθεί μέ γράμματα κομψά, Φιλέλλην. Καί τώρα μή μέ αρχίζεις εύφυολογίες, τά « Πού οί Έλληνες ; » καί « Πού τά Ελληνικά πίσω άπ' τόν Ζάγρο εδώ, από τά Φράατα πέρα». Τόσοι καί τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι άφού τό γράφουν, θά τό γράψουμε κ' εμείς. Καί τέλος μή ξεχνάς πού ενίοτε μάς έρχοντ' από τήν Συρία σοφισταί, καί στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι. Ώστε ανελλήνιστοι δέν είμεθα, θαρρώ. | Filelleno Studiati che l'incisione sia ben fatta, l'espressione grave e maestosa. Il diadema meglio se sottile quelli alti, dei Parti, non mi piacciono. L'iscrizione, come al solito, in Greco: non esagerata o ampollosa- che non se la prenda il proconsole che sempre ascolta e fa rapporto a Roma- ma lo stesso sicuramente onorifica. Qualcosa di speciale sul rovescio: che so: un discobolo,un bell'efebo. Ma soprattutto ti prego di badare (non te lo scordare, Sitaspe, te ne prego) che dopo BASILEUS e SOTERE tu incida in bei caratteri FILELLENO. E non cominciare adesso con le battute; "Dove sono i Greci?" e "Dov'e' il Greco qui, di qua dello Zagro, oltre Fraata?" Visto che lo scrivono in tanti, piu' barbari di noi, anche noi lo scriveremo! E non dimenticare che a volte ci arrivano dalla Siria sofisti e poetastri e altri pedanti. Quindi siamo Ellenisti, direi! |